Osobiście uważam, że feminizacja studiów medycznych, zwłaszcza w odniesieniu do kierunków lekarskiego i lekarsko-dentystycznego, to zjawisko, które należy przyjąć do wiadomości, a nie walczyć z nim jako z czymś negatywnym. Kiedy sam zdawałem na studia, w latach osiemdziesiątych, była zarezerwowana pula miejsc po 50 procent dla mężczyzn i dla kobiet. Mam nadzieję, że te czasy mamy już na zawsze za sobą, ponieważ uważam, że to nie płeć, ale wiedza powinna decydować o tym, kto się dostaje na studia medyczne.

Fakt, że w Collegium Medicum UJ na kierunku lekarskim studiuje nieco więcej procentowo niż w innych uczelniach mężczyzn, tłumaczyłbym może tym, że wśród przedmiotów rekrutacyjnych mamy obowiązkowo wynik z egzaminu maturalnego z matematyki lub fizyki, czyli tych przedmiotów, które chyba częściej wybierają chłopcy niż dziewczyny. Taka konstrukcja kryteriów rekrutacyjnych odróżnia nas od innych uczelni w Polsce.

Powodem, dla którego wśród studentów przeważają kobiety, mogą być lepsze wyniki z egzaminów maturalnych. Zresztą statystycznie dziś więcej kobiet kształci się na studiach wyższych różnego typu - wpływają na to wyniki osiągane w szkole średniej, ale też większa motywacja czy chęć dalszego kształcenia obserwowana u kobiet w porównaniu z mężczyznami.

Ponieważ studia na kierunku lekarskim należą do trudnych i długich, a wśród kształcących się obecnie przeważają kobiety, rolą uczelni jest skupić się nie na wyrównywaniu płci studiujących, ale na tym, by kobietom ułatwić powrót na studia czy do zawodu po urlopie macierzyńskim. Zresztą dziś to już się dzieje: panowie coraz chętniej biorą urlopy tacierzyńskie, to staje się swego rodzaju normą.

Większym problemem niż feminizacja studiów medycznych czy później - feminizacja określonych specjalizacji lekarskich - jest to, że pewne specjalizacje lekarskie są obecnie mało popularne. Należy do nich np. chirurgia czy pediatria, gdzie nie wypełniają się miejsca przygotowane dla rezydentów.

Opr. MT